Κυρ, 21 Απρ 2013 στις 4:41 π.μ.
GREEK SURNAMES
|
|
Posted: 20 Apr 2013 12:31 AM PDT
Του Νίκου Λυγερού
Για όσους δεν έχουν καταλάβει τι γυρεύει η Μάλτα στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ πρέπει να υπενθυμίσουμε μερικά στοιχεία για τα οποία είναι ενημερωμένο τα ανώτατο επίπεδο του ελληνικού πολιτικού φορέα. Ας αρχίσουμε από τα πιο απλά. Η Μάλτα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2004. Εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το ίδιο έτος με την Κύπρο. Και οι δύο χώρες αποτελούν στρατηγικά σημεία της Μεσογείου και μάλιστα έχουν και τοποστρατηγική οντότητα. Όσον αφορά στις ΑΟΖ, η Μάλτα δεν αγγίζει την Ελλάδα. Η Μάλτα συμφώνησε με τη Λιβύη για να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο για το θέμα της υφαλοκρηπίδας το 1982. Η δικαστική απόφαση βγήκε το 1985, με την οποία η Μάλτα έχασε 4100 km2 της θεωρητικής της υφαλοκρηπίδας. Η Μάλτα υπέγραψε συμφωνία με τη Λιβύη το 1986. Η Ιταλία υπέγραψε συμφωνία υφαλοκρηπίδας με την Ελλάδα το 1977. Η Ιταλία έχει υπογράψει συμφωνία υφαλοκρηπίδας το 1968 με τη Γιουγκοσλαβία και τα κράτη που είναι διάδοχα της πρώην Γιουγκοσλαβίας έχουν αποδεχθεί τη συμφωνία: αφορά την Κροατία, τη Σλοβενία, τη Σερβία και το Μαυροβούνιο. Η Κροατία θα ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2013. Η Ιταλία έχει επίσης υπογράψει συμφωνία υφαλοκρηπίδας και με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη Γαλλία το 1986 για τα στενά του Bonifacio και με την Ισπανία το 1974. Η Ιταλία έχει υπογράψει και με την Αλβανία το 1992. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ψήφισε το 2013 νομοσχέδιο που αφορά στη Μεσόγειο και στις οριοθετήσεις των ΑΟΖ. Όλη η θεωρητική ΑΟΖ της Μάλτας εντάσσεται μέσα στο επίσημο FIR της. Κατά συνέπεια, η ελληνική ΑΟΖ και το FIR της Μάλτας έχουν κοινή τομή και μάλιστα μεγάλη με την οποία ασχολείται ήδη η ελληνική αεροπορία. Όταν η Λιβύη θέλει να κλείσει τον κόλπο Σύρτης, μια από τις πιο σημαντικές επιπτώσεις είναι ότι καταπατά τις τρεις ευρωπαϊκές ΑΟΖ της Ιταλίας, της Μάλτας και της Ελλάδας. Κατά συνέπεια, είναι σημαντικό να υπάρχει συντονισμός μεταξύ των τριών ευρωπαϊκών χωρών για αυτό το θέμα ειδικά τώρα που υπάρχει και το νομοσχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν έχουμε όλα αυτά τα δεδομένα στο μυαλό μας δεν κοιτάζουμε επιφανειακά τα προβλήματα, καταλαβαίνουμε απολύτως ότι η έννοια της σύζευξης είναι αποκλειστικά γεωπολιτική και δεν αφορά βέβαια κάποια συμφωνία οριοθέτησης ακόμα και αν θα πρέπει να διαχειριστούμε το θέμα της επικάλυψης του FIR με την ΑΟΖ, αφού η ελληνική ΑΟΖ είναι μεγαλύτερη από το FIR της, ενώ η ΑΟΖ της Μάλτας είναι μικρότερη από το FIR. Έτσι η στρατηγική γίνεται πιο κατανοητή από όλους και μπορεί να προβλέψει τι έχει επινοηθεί σ’ ένα ιστορικό πλαίσιο που αφορά στα Ιεροσόλυμα, στην Κύπρο, στη Ρόδο, στην Κρήτη και στη Μάλτα. Το νησί της Μάλτας είναι ένας φυσιολογικός σύμμαχος για την Ελλάδα λόγω της ιστορικής γεωπολιτικής. Ας το έχουμε υπόψη μας αυτήν την περίοδο για να έχουμε και άποψη για το τι σημαίνει εθνική υψηλή στρατηγική για την πατρίδα μας.
    |
================================
Παρασκευή, 7 Σεπτεμβρίου 2012
Ερευνητικά στοιχεία του Πατραϊκού
Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός, Τ. Φωκιανού
Για να αξιολογήσουμε εμπεριστατωμένα τα δεδομένα του Πατραϊκού και για να κατανοήσουμε ότι έχει νόημα να γίνει γεώτρηση και εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή είναι απαραίτητο να εξετάσουμε τα ερευνητικά στοιχεία του. Η περιοχή του Πατραϊκού δεν είναι πρόσφατη για τον τομέα των υδρογονανθράκων. Ήδη από το 1999, έχουμε εκτιμήσεις για τα 1628 km2 και για το βάθος του χώρου έως 500m κάτω από τη θάλασσα. Το πλαίσιο για τις πετρελαϊκές εταιρείες είναι απλό. Αφού η περιοχή, που εξαρτάται από την Ανδριατική, έχει αναμενόμενα αποθέματα τάξης των 4 Δισεκατομμυρίων βαρελιών και το Δυτικό μέρος της Ελλάδας αποτελεί το ένα τρίτον της δεδομένης περιοχής, ξέρουν ότι υπάρχει αντικειμενικό επενδυτικό ενδιαφέρον. Επιπλέον για τον Πατραϊκό έχει γίνει ήδη μια επανεξέταση των σεισμικών δεδομένων για 3000 km2 ( 2D). Επίσης έγινε αγορά σεισμικών και βαρυτικών δεδομένων για 1000 kms το 2000. Δεν πρέπει να παραλείψουμε και την αερομαγνητική έρευνα που έγινε το 1998 πάνω από όλο το οικόπεδο του Πατραϊκού. Αν συνυπολογίσουμε τις αναλογίες που υπάρχουν και με την Ιταλία, όπου ήδη τότε είχαν βρεθεί 10 Δισεκατομμύρια βαρέλια στο χερσαίο της τμήμα, αντιλαμβανόμαστε ότι η περιοχή έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Σε αυτό το σημείο πρέπει να προσθέσουμε ότι στην ουσία έχει γίνει και η κοιτασματολογία. Τα υποψήφια κοιτάσματα έχουν μάλιστα τα εξής ονόματα: Alpha, Bravo, Charlie, Delta, Echo, Foxtrot, Golf, Hotel, Indigo (H), Indigo (E). Ακόμα πιο συγκεκριμένα ξέρουμε ότι το κοίτασμα Echo, είναι το πιο ενδιαφέρον, διότι υπάρχει υπολογισμός αποθεμάτων της τάξης των 350 Εκατομμυρίων βαρελιών σε μία περιοχή με εμβαδόν 28 km2 και βάθος 290 μέτρα. Και ξέρουμε ότι υπάρχει επιστημονική προσδοκία για γεώτρηση βάθους 3.000 μέτρων. Όλο αυτό το ιστορικό της έρευνας του Πατραϊκού, αποδεικνύει ότι είναι σημαντικό να γίνει γεώτρηση στην περιοχή, ακόμα κι αν δεν εκμεταλλευόμαστε στην ουσία την έννοια της ΑΟΖ, πράγμα που μπορεί να γίνει με το κοίτασμα Πύρρος που βρίσκεται ακριβώς στη μέση γραμμή της συμφωνίας Ιταλίας - Ελλάδας του 1977, και το κοίτασμα Αχιλλέας, το οποίο είναι πολύ μεγαλύτερο και από το κοίτασμα Αφροδίτη της Κύπρου. Κατά συνέπεια, θεωρούμε ότι είναι ένα αξιόλογο βήμα, που οδηγεί κι αυτό προς τη δρομολογήση του θέματος της εκμετάλλευσης της ελληνικής ΑΟΖ. Ο Πατραϊκός σε αυτή τη διαδικασία είναι λοιπόν ένα βήμα πιο πέρα λόγω της θάλασσας από την περιοχή των Ιωαννίνων που είναι αποκλειστικά χερσαία. Έχουμε λοιπόν μια περίπτωση πρακτική και αποτελεσματική που δείχνει την πορεία της Ελλάδας για το μέλλον, εφοδιασμένη με την ΑΟΖ της.
=====================================================
===================================================== ΑΟΖ και διάγραμμα ροής
Posted: 06 Aug 2012 09:16 AM PDT
Του Νίκου Λυγερού
Για να γίνει κατανοητός ο ενεργειακός ρόλος της Ελλάδας, δεν χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις στον
τομέα της γεωπολιτικής ούτε καν της γεωμετρίας, μια απλή ανάλυση με θεμελιακή τοπολογία επαρκεί
για να αναδείξει όλα τα απαραίτητα στοιχεία του ενεργειακού κόμβου. Αν εξετάσουμε τα κράτη της
Ανατολικής Μεσογείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως κορυφές ενός γραφήματος και τα σύνορά τους
ως άκρες του ίδιου, τότε μπορούμε να ερμηνεύσουμε το όλο πλαίσιο και μέσω της θεωρίας γραφημάτων.
Δίχως να κάνουμε χρήση των Διαγραμμάτων Voronoi και της Τριγωνοποίησης Delaunay, είναι δυνατόν
να δούμε μέσω του διαγράμματος ροής, ότι το Ισραήλ αφού έχει συνδέσει την ΑΟΖ του με αυτήν της
Κύπρου, αν η Κύπρος δεν έχει οριοθετήσει ΑΟΖ, τότε παραμένει εγκλωβισμένο και δεν μπορούν ούτε
η Κύπρος ούτε το Ισραήλ να προωθήσουν στην ευρωπαϊκή αγορά το φυσικό τους αέριο. Αυτή η
τοπολογική πραγματικότητα δίνει στην Ελλάδα την ιδιότητα του κρίσιμου κόμβου στο γράφημα της
Ανατολικής Μεσογείου. Αν προσθέσουμε επιπλέον και τον ρόλο της Κρήτης που διευκολύνει το
πέρασμα ενός αγωγού και ότι νότια της Κρήτης υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα, τότε γίνεται εντελώς
κατανοητό ότι αυτή η τοπολογική δομή ασκεί μια πολιτική πίεση για να υλοποιηθεί το πλαίσιο της
ελληνικής ΑΟΖ, διότι αυτή αποτελεί το κομβικό σημείο της υπόθεσης. Υπάρχουν προγράμματα της
Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέλουν να αξιοποιήσουν τη σχέση της Ελλάδας με την Κύπρο και το Ισραήλ,
λόγω της ενεργειακής ανάγκης της. Επιπλέον, είναι καλό να το συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι η
ελληνική ΑΟΖ, και η κυπριακή ΑΟΖ, όπως βέβαια και η ιταλική ΑΟΖ, ανήκουν όλες στην ευρωπαϊκή
ΑΟΖ που έχει ξεκάθαρα στο νου της το διάγραμμα ροής της ενεργειακής Ανατολικής Μεσογείου.
Κατά συνέπεια, με τη θέσπιση της ΑΟΖ της η Ελλάδα εισχωρεί σε ένα παίγνιο για μεγάλους παίκτες
και με υψηλή στρατηγική που αφήνει πια πολύ πίσω μικροπολιτικές και τοπικές αντιλήψεις. Σε αυτό
το πλαίσιο κινούμαστε πια και τώρα βλέπουμε ποιο είναι το πεδίο μας. Ας ακολουθήσουμε τη ροή μας.
  | |||||||
|
Posted: 06 Aug 2012 08:48 AM PDT
Του Νίκου Λυγερού
Όταν εξετάζουμε αποκλειστικά το κοίτασμα Αφροδίτη στο οικόπεδο 12 της Κύπρου, κάποιοι από τους δικούς
μας έχουν την εντύπωση ότι είναι μια μοναδική περίπτωση. Κατά συνέπεια, δεν μπορούν να αντιληφθούν
τις γεωλογικές αναλογίες που υπάρχουν όχι μόνο στη λεκάνη Λεβαντίνης, αλλά και στη λεκάνη Ηροδότου.
Επιπλέον δεν κατανοούν το βάθος της συμμαχίας της Κύπρου με το Ισραήλ, διότι δεν ξέρουν το όλο ιστορικό.
Έτσι θεωρούν ότι το παράδειγμα της Αφροδίτης δεν είναι καθόλου ενδεικτικό για την Ελλάδα. Για να δείξουμε
την ορθολογική σκέψη στον τομέα αρκεί να εξετάσουμε λεπτομερώς το ιστορικό και το μέγεθος των
κοιτασμάτων του Ισραήλ και της Κύπρου σ’ ένα μοναδικό ενιαίο πλαίσιο. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε
να αναδείξουμε τις εσωτερικές δομές και στη συνέχεια να κάνουμε προεκτάσεις στις εξωτερικές.
Στο Ισραήλ τα πρώτα στοιχεία παρουσιάζονται το 1999 και 2000. Πιο συγκεκριμένα, έχουμε την
περιοχή Yam Thetis : Noa, 6/1999 και Mari B 3/2000, που έχει ως αποθέματα 1,2 TCF συνολικά.
Στη συνέχεια οι έρευνες απομακρύνθηκαν από την ακτή του Ισραήλ και πήγαν πιο βορειοδυτικά το 2009.
Τότε βρέθηκε το Tamar 01/2009, το μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου του 2009 με 9 TCF και
βέβαια το 2010 το Leviatham το μεγαλύτερο υποθαλάσσιο κοίτασμα φυσικού αερίου της δεκαετίας
με 7 TCF. Το 2009 είχε βρεθεί και το Dalit, αλλά μόνο με 0,3 TCF. Η επόμενη μεγάλη χρονιά είναι
το 2011 όπου τον Δεκέμβριο βρέθηκε το Dolphin με 0.08 TCF και το κοίτασμα Αφροδίτη με 7 TCF ,
αλλά και το Tanin με 1,2 TCF. Αν επιπλέον προσθέσουμε και το κοίτασμα Sarah και Myra, τότε
έχουμε άλλα 6 TCF. Αυτό το διαχρονικό πλαίσιο αν το βάλουμε σε ένα χάρτη μπορούμε αμέσως να
αντιληφθούμε το δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου που μπορεί να προκύψει. Αλλά το πιο σπουδαίο
ακόμα τώρα που έχουμε όλα αυτά τα στοιχεία στη λεκάνη Λεβαντίνης, όπου παλιότερα δεν υπήρχε
τίποτα κατά τα λεγόμενα μερικών, είναι ότι οι πιθανότητες εύρεσης νέων κοιτασμάτων έχουν αυξηθεί
θεαματικά. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν και έμμεσες επιπτώσεις στη λεκάνη Ηροδότου που μας αφορά
πια άμεσα ως Ελλάδα λόγω της ΑΟΖ μας, αφού υπάρχουν γεωλογικές αναλογίες οι οποίες είναι
ανθεκτικές. Τώρα με αυτή τη μεγάλη εικόνα μπορούμε να αντιλιφθούμε την γεωπολιτική αξία της
Ανατολικής Μεσογείου και το ρόλο που θα μπορεί να παίξει η πατρίδα μας δίχως φοβίες.
|
==========================================================
GREEK SURNAMES
|
- Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Ανοιχτή Γραμμή" Λέρος, 4/7/12
- Η ΑΟΖ ως πλαίσιο εμπιστοσύνης
- Oι τελευταίες επιθυμίες του Μ. Αλεξάνδρου
-
Posted: 04 Jul 2012 07:53 AM PDTPosted: 04 Jul 2012 04:54 AM PDT
Του Νίκου ΛυγερούΗ ΑΟΖ, αν και είναι ήδη και επίσημα ζήτημα εξωτερικής πολιτικής της τρικομματικής κυβέρνησης, πρέπει να περάσει στο επόμενο στάδιο σε σχέση με την όλη Βουλή των Ελλήνων. Με την ψήφο εμπιστοσύνης, η Βουλή αποδέχεται ότι το πρόγραμμα της κυβέρνησης έχει νόημα για την πατρίδα μας. Είναι λοιπόν σημαντικό να έχουμε την ΑΟΖ ως πλαίσιο εμπιστοσύνης. Διότι είναι καλό να υπάρχουν ήδη επαφές και κινητικότητα, αλλά όλα αυτά πρέπει να γίνουν απτά από τον ελληνικό λαό, για να βλέπει ότι όντως η πλειοψηφία εργάζεται επί του πρακτέου για τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Δεν αρκούν πια τα λόγια. Ο λαός μας θέλει ένα υλοποιήσιμο όραμα που αλλάζει τα δεδομένα. Κατά συνέπεια το θέμα της ΑΟΖ πρέπει ν’ ακουστεί στη Βουλή για να είναι ξεκάθαρο σε όλους μας ότι όλοι θα αγωνιστούμε για να πετύχουμε αυτό το σημείο για την Ελλάδα, είτε είμαστε στην κυβέρνηση, είτε είμαστε στην αντιπολίτευση, όσον αφορά στο κομματικό. Διότι η ΑΟΖ, το λέμε και το επαναλαμβάνουμε, είναι ένα υπερκομματικό θέμα. Η θέσπιση είναι ένα νομοσχέδιο που θα πρέπει να ψηφίσουν όλα τα κόμματα, αν πραγματικά ενδιαφέρονται για το μέλλον της χώρας, αλλιώς δεν αντιπροσωπεύουν τον ελληνικό λαό και δεν έχουν νόημα για μας, διότι οι πολιτικάντικες κινήσεις είναι επικίνδυνες όταν υπάρχει αντικειμενική ανάγκη. Και τώρα η Ελλάδα έχει ανάγκη από μέλλον. Αυτό το μέλλον μόνο η ΑΟΖ μπορεί να της το προσφέρει. Όλες οι άλλες «λύσεις» είναι μόνο και μόνο για να κάνουμε οικονομίες, αλλά δεν πετυχαίνουν την ανάπτυξη και δίχως αυτή η οικονομία μας δεν μπορεί να αλλάξει τάση και να δείξει στους ξένους ότι δεν πρόκειται να γονατίσουμε, όποιες και να είναι οι συνθήκες. Γι’ αυτό το λόγο η προγραμματική δήλωση πρέπει να είναι πειστική και να συμπεριλαμβάνει το πλαίσιο εμπιστοσύνης της ΑΟΖ. Αλλιώς ήδη η Ελλάδα κινδυνεύει να κατηγορηθεί ότι παρουσιάζει αυτό το θέμα μόνο και μόνο ρητορικά. Ζούμε κρίσιμες στιγμές, διότι πρέπει να αποδείξουμε ότι ο στόχος μας είναι η σταθερότητα. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω ανθεκτικών λύσεων. Ο δεύτερος γύρος αδειοδότησης της Κύπρου είναι ένα ζωντανό παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουμε για να εντάξουμε στο πλαίσιο μας και στρατηγικές επενδύσεις που αφορούν φυσικά την ΑΟΖ, αλλά που έχουν και σημαντικές τοποστρατηγικές επιπτώσεις, λόγω των επιλογών στις παραχωρήσεις των θαλάσσιων οικοπέδων. Είναι μια νέα σκακιέρα με νέα κομμάτια που δίνει τη δυνατότητα έκφρασης της υψηλής στρατηγικής της Ελλάδας σ’ ένα χώρο με τεράστια σημασία όσον αφορά στο ενεργειακό. Συνεπώς, οι θέσεις μας για την ΑΟΖ και όλη την πορεία της διαδικασίας μέχρι την εκμετάλλευση πρέπει να είναι ξεκάθαρες, σταθερές και να ακολουθούν μια στρατηγική και όχι απλώς μια τακτική. Δεν μιλάμε πια για μικροπολιτική, μα για μακροπολιτική με όλη τη σημασία της έννοιας. Η ΑΟΖ ως πλαίσιο εμπιστοσύνης δρομολογεί τη μεθοδολογία της εξόδου της Ελλάδας από την οικονομική κρίση. Αυτός είναι ο στόχος μας.
================================================================
Οι ενημερωμένοι μας Όροι Χρήσης θα είναι σε ισχύ από τις 25 Μαΐου 2012. Μάθετε περισσότερα.
Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σύμφωνα με τη Διεθνή Συνθήκη του ΟΗΕ περί Ναυτικού Δικαίου (1982), η αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) θεωρείται η θαλάσσια έκταση, εντός της οποίας ένα κράτος έχει δικαίωμα έρευνας ή άλλης εκμετάλλευσης των θαλασσίων πόρων, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής ενέργειας από το νερό και τον άνεμο[1]. Εκτείνεται πέραν των εθνικών υδάτων μιας χώρας (συνήθως 12 ναυτικά μίλια) στα 200 ναυτικά μίλια από την ακτογραμμή. Η συνήθης χρήση του όρου η ΑΟΖ περιλαμβάνει τόσο τα εθνικά ύδατα, όσο και την υφαλοκρηπίδα πέραν του ορίου των 200 μιλίων.
Πίνακας περιεχομένων[Απόκρυψη] |
Ορισμός της ΑΟΖ [Επεξεργασία]
Γενικά, η ΑΟΖ μιας χώρας εκτείνεται στα 200 ναυτικά μίλια (370 χλμ) από την ακτογραμμή της. Εξαίρεση σ' αυτόν τον κανόνα αποτελούν οι περιπτώσεις όπου οι ΑΟΖ δύο ή περισσοτέρων χωρών αλληλοεφάπτονται, όταν δηλαδή οι ακτογραμμές των εν λόγω χωρών απέχουν λιγότερο από 400 ναυτικά μίλια (740 χλμ). Στην περίπτωση που οι ΑΟΖ αλληλοεφάπτονται, έγκειται στις χώρες που τις διεκδικούν να ορίσουν από κοινού θαλάσσια σύνορα.[2] Γενικά, κάθε σημείο εντός αλληλοεφαπτόμενης περιοχής περιέρχεται στη δικαιοδοσία της εγκύτερης χώρας.[3]
Η ΑΟΖ μιας χώρας υπολογίζεται από τα όρια των εθνικών της υδάτων και εκτείνεται προς τα έξω, μέχρι τα 200 ναυτικά μίλια.[4] Στην έκταση της ΑΟΖ συνυπολογίζεται και η συνοριακή ζώνη, η οποία εκτείνεται για 12 ν.μ. πέραν του ορίου των εθνικών υδάτων. Οι χώρες μπορούν να αξιώνουν δικαίωμα και στην υφαλοκρηπίδα, η οποία μπορεί να εκτείνεται έως και 350 ν.μ. από την ακτογραμμή και πέραν την ΑΟΖ, ωστόσο αυτές οι περιοχές δεν λογίζονται ως μέρος της ΑΟΖ τους. Ο δια νόμου ορισμός της υφαλοκρηπίδας δεν αντιστοιχεί επακριβώς στη γεωλογική σημασία του όρου, καθώς περιλαμβάνει το υποθαλάσσιο μέρος της ξηράς, καθώς και τον πυθμένα εντός της ΑΟΖ.
Ιστορική αναδρομή της ΑΟΖ [Επεξεργασία]
Μόλις στα τέλη του 20ύ αιώνα υιοθετήθηκε η ιδέα της κατάτμησης θαλασσίων περιοχών εν είδει ΑΟΖ, ώστε να υπάρχει καλύτερος έλεγχος των ναυτικών υποθέσεων εκτός εθνικών υδάτων.
Αρχικά, τα εθνικά ύδατα μιας χώρας εκτείνονταν για 3 ν.μ. (6 χλμ) από την ακτογραμμή της -όσο περίπου είναι το βεληνεκές ενός κανονιού. Στη νεότερη εποχή, τα εθνικά ύδατα επεκτάθηκαν στα 12 ναυτικά μίλια (περ. 19 χλμ). Στις αρχές του 1970, το Εκουαδόρ διεκδίκησε την επέκταση των εθνικών του υδάτων στα 200 ν.μ.· κατέσχεσαν έτσι αμερικανικά αλιευτικά και υποχρέωσαν τις ΗΠΑ να πληρώσουν βαριά πρόστιμα για καταπάτηση περιοχής εθνικής κυριαρχίας. Εν τέλει, οι ΗΠΑ συμφώνησαν να τεθεί το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.[5] Αυτό υπήρξε το πρώτο βήμα για την καθιέρωση των 12 ν.μ. ως νόρμα των εθνικών υδάτων μιας χώρας. Παράλληλα, με την Τρίτη Συμβαση του ΟΗΕ περί Ναυτικού Δικαίου το 1982, αναγνωρίστηκε διεθνώς ο ορισμός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στα 200 ν.μ.
Το Άρθρο 55, μέρος Ε΄της Σύμβασης, ορίζει ως εξής:
-
- Ειδικό νομικό καθεστώς της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης
- Η αποκλειστική οικονομική ζώνη ορίζεται ως η θαλάσσια περιοχή πέραν και εφαπτομένης των εθνικών υδάτων, και υπόκειται σε συγκεκριμένο νομικό καθεστώς όπως ορίζεται στο παρόν παράρτημα, υπό το οποίο τα δικαιώματα και η δικαιοδοσία του οριζόμενου Κράτους, και τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των άλλων Κρατών καθορίζονται από τις διατάξεις της παρούσας Συνθήκης.
ΑΟΖ υπό αμφισβήτιση [Επεξεργασία]
Η ακριβής έκταση της ΑΟΖ είναι συχνά θέμα διαμάχης μεταξύ δύο ή περισσότερων χωρών. Ακολουθεί ένας κατάλογος με μερικές σημαντικές έριδες κάποιων χωρών, επί των θαλασσίων υδάτων τους.
- Το διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Ισλανδίας, γνωστό και ως Πόλεμοι του μπακαλιάρου.
- Η Νορβηγία βρίσκεται σε έριδα με τη Ρωσσία επί των εθνικών τους υδάτων και της ΑΟΖ, όσον αφορά στοΑρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ.
- Η Ελλάδα βρίσκεται σε διαμάχη με την Τουρκία, επί της έκτασης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.
- Η Νότια Κινεζική Θάλασσα αποτελεί μήλο της έριδος μεταξύ πολλών όμορων χωρών.
- Υπάρχει μια διαφιλονικούμενη περιοχή ανάμεσα στις ΗΠΑ και τον Καναδά, τη λεγόμενη Θάλασσα Μποφόρ. Στην περιοχή υπάρχουν αποθέματα υδρογονανθράκων, τα οποία οι δύο χώρες διεκδικούν.
- Η διαμάχη επί της νησίδας Rockall (βρίσκεται μεταξύ Ιρλανδίας και Ισλανδίας). Η έριδα είναι επί θέματος ΑΟΖ, παρά για τους πόρους, ή τη γεωστρατηγική σημασία της.
- Ενα μέρος της Καναδικής ΑΟΖ διεκδικεί η Γαλλία, για λογαριασμό των νήσων Σαιν Πιερ και Μικελόν, των οποίων διατηρεί την κυριαρχία από το 1763 (επίσημα από το 1985). Οι νήσοι περικλείονται ολοκληρωτικά από την ΑΟΖ του Καναδά.
Περιοχές όπου παγετώνες καλύπτουν τη θαλάσσια περιοχή μιας χώρας πέραν της ακτογραμμής της, αποτελούν επίσης πιθανές διαφιλονικούμενες εκτάσεις.[6]
ΑΟΖ κατά χώρα [Επεξεργασία]
Ελλάδα [Επεξεργασία]
Η Ελλάδα δεν έχει ορίσει ΑΟΖ με καμία γείτονα χώρα, αν και έχει το δικαίωμα να το πράξει σύμφωνα με το Διεθνές Ναυτικό Δίκαιο του ΟΗΕ και τη διεθνή νομοθεσία. Μια τέτοια ενέργεια στο Αιγαίο πέλαγος αποτελεί -κατά δήλωση της Τουρκίας- Αφορμή πολέμου, ωστόσο η ελληνική πλευρά δεν έχει προβεί σε κάποια τέτοιου είδους διεκδίκηση.
Η τουρκική δήλωση περί πολέμου δεν αφορά την ΑΟΖ άμεσα· η Τουρκία ισχυρίζεται ότι το Αιγαίο, ως ημίκλειστη θαλάσσια περιοχή, πρέπει να τεθεί υπό ειδικό καθεστώς, εν αντιθέσει με άλλες ημίκλειστες θάλασσες όπως τηνΑδριατική θάλασσα, ή πλήρως κλειστές όπως τη Μαύρη Θάλασσα. Πρέπει να σημειωθεί ότι η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη Συνθήκη του ΟΗΕ περί Ναυτικού Δικαίου, με την οποία τα εθνικά ύδατα μιας χώρας μπορούν να επεκταθούν στα 12 ναυτικά μίλια. Αν και φέρει μόνιμη αντίρρηση στο σχετικό άρθρο της Συνθήκης, η ίδια έχει επεκτείνει τα εθνικά της ύδατα στη Μαύρη Θάλασσα στα 12 ν.μ. Το 1995, κατά την επικύρωση της Συνθήκης από το ελληνικό κοινοβούλιο, η Τουρκία δήλωσε ότι στην περίπτωση που η Ελλάδα επέκτεινε τα εθνικά της ύδατα πέραν των 6 ν.μ., αυτό θα εκλαμβανόταν ως απόπειρα περιορισμού της καθώς και άμεση προσβολή της εθνικής της κυριαρχίας. Με αυτόν τον ισχυρισμό ισχύει ακόμη και σήμερα το λεγόμενο casus belli.
Σύμφωνα με εξεδομένους χάρτες, η κυβέρνηση του Ισραήλ έχει αναγνωρίσει τις ΑΟΖ τόσο της Ελλάδας, όσο και τηςΚύπρου. Στα σχέδιά του είναι η μεταφορά του φυσικού αερίου που θα εξορύσεται από το κοίτασμα Λεβιάθαν, μέσω ενός υποθαλάσσιου αγωγού ο οποίος θα περιέρχεται και από την Ελληνική ΑΟΖ. Κατά το σχέδιο αυτό τεκμαίρεται η αναγνώριση της ελληνικής ΑΟΖ από το Ισραήλ, κάτι που αποτελεί ισχυρό διαπραγματευτικό «χαρτί» για τις ελληνικές διεκδικήσεις. Είναι γεγονός ότι μια τέτοια σύμπραξη θα αποτελέσει μια ισχυρή ενεργειακή συμμαχία μεταξύ της Κύπρου, της Ελλάδας και του Ισραήλ, αν και την εξόρυξη και παραγωγή έχει αναλάβει η αμερικανική εταιρεία American Νoble Εnergy Ltd[7]. Ο ισραηλινός υπουργός εξωτερικών Gaby Levy, δήλωσε στην τουρκική οικονομική εφημερίδαHürriyet Daily News & Economic Review: "Κατ' ουσίαν, στην απόπειρα να προστατέψουμε και να εξασφαλίσουμε τα ισραηλινά συμφέροντα στη Μεσόγειο, το Ισραήλ υποχρεώθηκε να οριοθετήσει επίσημα τα θαλάσσια σύνορά του".[8]
 =================================================================Περιοχή ΑΟΖ - Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης
Οταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου μιλούσαν για την ελληνοτουρκική διένεξη στο Αιγαίο Πέλαγος, ορθώς υποστήριζαν ότι η διαφορά μας με τους Τούρκους είναι νομικής φύσης και αφορά μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Όπως με την ψήφιση της νέας Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας από τα Ηνωμένα Εθνη το 1982, η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει υπερκεραστεί από την ΑΟΖ εδώ και δεκαετίες!
Με βάση τα άρθρα 55-57 της νέας Σύμβασης, ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή σε πλάτος μεχρι 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας. Παράλληλα, η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (Αρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές.Ο παρακάτω χάρτης δείχνει ξεκάθαρα την οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ελλάδας με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας. Η πρόβλεψη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης απαγορεύει στην Τουρκία να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι δηλαδή τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι "κάθονται" πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Επιπλέον, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας.  Η ΑΟΖ στο ΑιγαίοΣτις 12 Δεκεμβρίου 1988, η Κύπρος προχώρησε στην επικύρωση της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Το Φεβρουάριο του 2003 και τον Ιανουάριο του 2007, η Κύπρος υπέγραψε συμφωνία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο και το Λίβανο, αντίστοιχα. Η συμφωνία βασίζεται στη διεθνώς αποδεκτή αρχή της μέσης γραμμής και τους όρους της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Τον Δεκέμβριο του 2010 ακολούθησε η υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Παράλληλα, η Κύπρος εγκαινίασε στις 16 Φεβρουαρίου 2007 τον πρώτο γύρο υποβολής αιτήσεων αδειών έρευνας και αδειών εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, ο οποίος έληξε στις 16 Ιουλίου 2007. Αριθμός εταιρειών επέδειξε ενδιαφέρον και δόθηκαν σε αυτές σχετικές πληροφορίες.Η Τουρκία, αν και δεν υπέγραψε αλλά και ούτε επικύρωσε τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, υιοθέτησε περί το τέλος του 1986 ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα και ήρθε σε συμφωνία με την τότε Σοβιετική Ένωση για τις επικαλυπτόμενες περιοχές, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της μέσης γραμμής. Αργότερα άρχισε συνομιλίες με την Βουλγαρία και την Ρουμανία για το ίδιο θέμα και ήρθε σε παρόμοια συμφωνία που είχε συνάψει με τους Σοβιετικούς. Έτσι, ενώ η Τουρκία έχει προχωρήσει σε συνεργασία με παρευξείνια κράτη στην οριοθέτηση της ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα – μιας "κλειστής ή ημίκλειστης θάλασσας", όπως και η Μεσόγειος – αρνείται να πράξει το ίδιο και στη Μεσόγειο, τη στιγμή που η ίδια δημιούργησε προηγούμενο στη Μαύρη Θάλασσα. Παράλληλα, η Τουρκία είναι έτοιμη να δημιουργήσει μια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) στην Μεσόγειο αγνοώντας τις διατάξεις της Διεθνούς Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας. Τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να δημοσιεύσει έναν εντελώς απαράδεκτο χάρτ, που δείχνει ότι η Κύπρος αποτελείται από δύο κράτη και η αποκαλούμενη "νότιος" Κύπρος έχει μια περιορισμένη ΑΟΖ. Επιπλέον αρνούνται να δώσουν δικαιώματα ΑΟΖ στην Κρήτη και στα Δωδεκάνησα και με αυτή την οριοθέτηση παριστάνουν ότι έχουν θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο! Ακόμη χειρότερα, η Τουρκία φαίνεται να έχει πλησιάσει τους Αιγυπτίους που μπορεί να αποδεχθούν μια τέτοια οριοθέτηση, η οποία δεν δίνει δικαιώματα ΑΟΖ στα ελληνικά νησιά Καστελόριζο και Στρογγύλη. Οι κινήσεις της ΕλλάδαςΚλειδί στην οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείται και, κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι διαθέτει Αποκλειστικής Οικονομική Ζώνη. Με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου εξασφαλίζει την επαφή της ελληνικής με την κυπριακή ΑΟΖ. Οι δύο αυτές παρεμβάλλονται μεταξύ τουρκικής και αιγυπτιακής, γεγονός που περιορίζει σημαντικά την τουρκική ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο. Προς το παρόν, όμως, ελληνική ΑΟΖ δεν υπάρχει, επειδή η Αθήνα δεν την έχει ανακηρύξει. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ένα παράκτιο κράτος αποκτάει ΑΟΖ με μονομερή δήλωση ανακήρυξης. Στη συνέχεια, συνάπτει συμφωνίες οριοθέτησης με τα γειτονικά κράτη. Εάν δεν καταστεί δυνατή η συμφωνία οριοθέτησης, ο τρόπος με τον οποίο οι γειτονικές χώρες λύνουν τη διαφορά τους είναι με παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο.  Εάν η Ελλάδα δεχτεί να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο χωρίς τον υπολογισμό του Καστελόριζου, η εμφανής συνέπεια θα είναι η Ελλάδα να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο!. Πριν μερικά χρόνια η κυπριακή πλευρά προσέγγισε την ελληνική κυβέρνηση και της ζήτησε να προχωρήσουν στην οριοθέτηση της ΑΟΖ των δυο κρατών, αλλά δυστυχώς η Ελλάδα δεν άδραξε μια τόσο μεγάλη ευκαιρία που θα δημιουργούσε και ένα προηγούμενο όχι μόνο για το Καστελόριζο αλλά και θα δημιουργούσε μόνιμα θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο! Σε συζητήσεις βρίσκεται επίσης η Ελλάδα με την Λιβύη, με την τελευταία να μην φαίνεται ότι θα προβάλλει ιδιαίτερες αντιρρήσεις. Μοναδικό αγκάθι είναι ένας μεγάλος κόλπος στη Λιβύη, τον οποίο η κυβέρνηση της χώρας θέλει να τον κλείσει και ν' αρχίσει να μετράει την οριοθέτηση έξω από αυτόν τον κόλπο. Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα μπορεί να συμφωνήσει σε αυτό, λαμβάνοντας ελάχιστα μικρότερη ΑΟΖ από ότι με βάση την αρχή της μέσης γραμμής. Ως προς την ΑΟΖ με την Ιταλία, υπάρχει ήδη οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στις δύο χώρες και θα είναι πολύ εύκολο να υπάρξει και οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ τους. Στις 20 Μαρτίου 2009, μονογραφήθηκε στα Τίρανα η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Προηγήθηκε ένας χρόνος διαπραγματεύσεων (από τον Απρίλιο του 2008), που πραγματοποιήθηκαν σε τέσσερις γύρους από εκπροσώπους του ΥΠΕΞ με επικεφαλής τον πρέσβη Γιώργο Σαββαΐδη. Βάση της συμφωνίας είναι η "αναγνώριση πλήρων δικαιωμάτων στο συνολικό έδαφος των δύο χωρών, δηλαδή σε όλα τα χερσαία και νησιωτικά εδάφη, σε νήσους, νησίδες, βράχους και υφάλους, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 6 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας". Με άλλα λόγια, η οριοθέτηση με την Αλβανία έγινε "με βάση την αρχή της μέσης γραμμής", δηλαδή της ίσης απόστασης ανάμεσα στις δύο χώρες. Δυστυχώς, στις 27 Ιανουαρίου 2010 το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας αποφάσισε να ακυρώσει τη συμφωνία. Σύμφωνα με τα αλβανικά ΜΜΕ, η συμφωνία ακυρώθηκε ομόφωνα από το 9μελές Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας, με το επιχείρημα ότι η κατάρτισή της έγινε βάσει λανθασμένων διαδικασιών, για αυτό και προτείνεται η επαναδιαπραγμάτευσή της. Yφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στη Χάγη;Από την ύπαρξη της νέας Σύμβασης του Διεθνούς Δίκαιου της Θάλασσας το 1982, κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αλλά πάντα ζητά και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Πράγματι, όλες οι αποφάσεις του Δικαστηρίου μέχρι σήμερα λαμβάνουν υπόψη την οριοθέτηση και των δύο ζωνών που πάντα συμπίπτουν. Δυστυχώς, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις συνεχίζουν, από το 1982, το τροπάριο της υφαλοκρηπίδας αγνοώντας ή αποφεύγοντας συστηματικά για ανεξήγητους λόγους να φέρουν το θέμα στις συνομιλίες τους με τους Τούρκους. Θα ήταν μεγάλο λάθος η προσφυγή στη Χάγη με τουρκικούς όρους και ακόμα χειρότερο χωρίς το θέμα της ΑΟΖ.Στις 3 Φεβρουαρίου 2009, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε μια καθοριστική απόφαση για την ταυτόχρονη οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρουμανία, σε μία διαμάχη που αφορά άμεσα στην Ελλάδα. Το μήλο της Εριδος μεταξύ των δύο χωρών ήταν ένα νησί της Ουκρανίας, το νησί Serpent ("Φίδι") στη Μαύρη Θάλασσα. Είναι αρκετά μικρό νησί το οποίο δεν είχε κατοικηθεί, παρά μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια, χωρίς βέβαια να θεωρείται βραχονησίδα. Η Ρουμανία είχε αντίθετη γνώμη και επέμενε ότι το συγκεκριμένο νησί δεν δικαιούται ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε και ΑΟΖ. Ετσι, οι δύο χώρες υπέγραψαν ένα συνυποσχετικό και ζήτησαν από το Διεθνές Δικαστήριο να οριοθετήσει εκείνο τις δύο θαλάσσιες ζώνες με την ταυτόχρονη δέσμευση ότι η απόφαση θα γινόταν σεβαστή και από τις δύο χώρες. Η απόφαση της 3ης Φεβρουαρίου παρουσιάζει συμαντικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα, καθώς η θέση της Ουκρανίας προσομοιάζει με τη στάση και τα συμφέροντα της Αθήνας στο Αιγαίο, ενώ τα επιχειρήματα της Ρουμανίας θα μπορούσαν να αντιστοιχούν σε αυτά της Αγκυρας. Η απόφαση του Δικαστηρίου ήταν, μέχρι ενός ορίου, υπέρ της Ρουμανίας και έτσι αξίζει να μελετηθεί ιδιαιτέρως, καθώς φαίνεται να αποτελεί προηγούμενο το οποίο θα μπορούσε να δυσχεραίνει κάπως τη θέση της Ελλάδας στη διαφορά της με την Τουρκία στο δρόμο προς τη Χάγη.  Δυστυχώς, η απόφαση του Δικαστηρίου αγνοεί εντελώς τα δικαιώματα του νησιού, που ως κατοικήσιμο δικαιούται να έχει και υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, πέρα βεβαίως από τα κυριαρχικά δικαιώματα που πηγάζουν από την (αδιαμφισβήτητα) αιγιαλίτιδα ζώνη του. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Serpernt απέχει 35 χιλιόμετρα από το Δέλτα του Δούναβη ποταμού και το μέγεθός του είναι 0,17 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με μήκος 662 μέτρα και πλάτος 440 μέτρα. Διαθέτει περίπου 100 κατοίκους, ταχυδρομείο, τράπεζα, ηλεκτρικό σταθμό και τηλεπικοινωνίες. Πρέπει, από την άλλη, να τονίσουμε ότι το Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη καθόλου ότι η Μαύρη Θάλασσα είναι μια κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα. Αυτό συμφέρει την Ελλάδα, καθώς είναι γνωστή η θέση της Τουρκίας που επιμένει ότι το Αιγαίο Πέλαγος αποτελεί κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα. Αν το Δικαστήριο δεν θεωρεί τη Μαύρη Θάλασσα ως κλειστή, σίγουρα δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρήσει ούτε το Αιγαίο ως κλειστή θάλασσα. Επιπλέον, στη συγκεκριμένη περίπτωση το Δικαστήριο ασχολήθηκε με ένα και μόνο μικρό νησί στη Μαύρη Θάλασσα. Είναι προφανώς διαφορετικό να ασχοληθεί με εκατοντάδες νησιά διάσπαρτα στο Αιγαίο τα περισσότερα εκ των οποίων είναι μεγάλα και κατοικημένα.
20 Ιανουαρίου 2011
Το άρθρο συνεχίζεται...
=====================================================================
This entry was posted in Πρώτη Σελίδα. Bookmark the permalink.
Το Ισραήλ αναγνώρισε την ελληνική ΑΟΖ πριν καν την ανακηρύξει η Ελλάδα! 
Mπορεί η Ελλάδα να μην αναγνωρίζει την ΑΟΖ της, αλλά πρόλαβε και την αναγνώρισε το Ισραήλ! Στους χάρτες που έδωσε στην δημοσιότητα το Τελ Αβίβ αναγνωρίζεται 100% η ελληνική ΑΟΖ, η οποία συνεχίζεται με την ΑΟΖ της Κύπρου! Δηλαδή, αναγνωρίζεται (το έτσι ή αλλιώς γεγονός) ότι το Καστελόριζο επεπτείνει την ελληνική ΑΟΖ μέχρι το όριο της ΑΟΖ της Κύπρου. Οι χάρτες δόθηκαν και στην ελληνική πολιτική ηγεσία, περιγράφοντας την πορεία που θα έχει ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου που θα παράγεται στο κοίτασμα Λεβιάθαν από την αμερικανική εταιρεία Νoble Εnergy Ltd στην Ευρώπη μέσω υποθαλάσσιου αγωγού που θα περνά από την Ελλάδα.
Για να πραγματοποιηθεί αυτό ο αγωγός αυτός θα πρέπει να διασχίζει την θαλάσσια περιοχή που σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο αποτελεί μέρος της ελληνικής ΑΟΖ και πιο συγκεκριμένα του τμήματος της ΑΟΖ που η Ελλάδα διαθέτει στην θαλάσσια περιοχή της Αν. Μεσογείου χάρις την ύπαρξη του Καστελορίζου, της Ρώ και της Μεγίστης.
Επομένως με την πρόταση τους αυτοί, οι Ισραηλινοί με σαφή τρόπο αναγνωρίζουν την ελληνική ΑΟΖ στην περιοχή και δίνουν στην Ελλάδα ένα ακόμα διαπραγματευτικό χαρτί υποστήριξης των ελληνικών θέσεων για το συγκεκριμένο θέμα. Πρακτικά δημιουργείται ένα πολύ ισχυρό ενεργειακό μπλοκ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, με τις ΗΠΑ να βάζουν την … εταιρεία εξόρυξης και εκμετάλλευσης!
Το ζητούμενο πια δεν είναι αν η Ελλάδα έχει κοινά συμφέροντα με χώρες της ευρύτερης γεωγραφικής περιφέρειας αλλά πως θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να αξιοποιήσεις τις ραγδαίες εξελίξεις στον τομέα της ενέργειας αφού στα τέλη Απριλίου οι Ισραηλινοί θα γνωρίζουν την ποσότητα του φυσικού αερίου στο κοίτασμα Λεβιάθαν και αν θα μπορούν να εκμεταλλευτούν αυτό το κοίτασμα.
Συζήτηση για το θέμα είχαν χτές ο Έλληνας πρωθυπουργός με τον Ισραηλινό υπουργό Εξωτερικών Άβιγκτορ Λίμπερμαν.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=16837&Itemid=139
 
This entry was posted in Πρώτη Σελίδα. Bookmark the permalink.
===================================================================  |
|
Posted: 19 May 2012 03:10 PM PDT
Του Νίκου Λυγερού
Η Άμυνά μας στα όρια πρέπει να είναι αποτελεσματική. Κι ο Υπουργός Άμυνας πρέπει να είναι ανθεκτικός ακόμα και αν είναι υπηρεσιακός. Οι θέσεις μας στο Καστελλόριζο, στη Ρω και στη Στρογγύλη πρέπει να είναι ξεκάθαρες, ειδικά τώρα που ο λαός μας ξέρει τη σημασία της ΑΟΖ. Διότι χωρίς εμπιστοσύνη κανείς δεν θα τολμήσει να κάνει το πρέπον. Έτσι είναι καλό να αναδείξουμε το γεγονός ότι ο νυν υπουργός είναι αυτός που δημιούργησε το ελικοδρόμιο στη Στρογγύλη. Σπάνια βλέπουμε δομικές κινήσεις που έχουν μια στρατηγική αξία και είναι σημαντικό να τις επεξηγούμε, όταν μερικοί αμφισβητούν τα πάντα θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο υπερασπίζονται τα δικαιώματα της πατρίδας μας, ενώ στην πραγματικότητα ασκούν κριτική στις ένοπλες δυνάμεις μας. Η ελληνική ΑΟΖ δεν έχει μόνο ανάγκη να υπάρχει μέσω της θέσπισης και των οριοθετήσεων πρέπει επίσης να υποστηρίζεται και δυναμικά διότι πάντα υπάρχουν κινήσεις που προσπαθούν να μετρήσουν τις αντοχές μας. Το είδαμε και με την κυπριακή ΑΟΖ, θα το δούμε και με την ελληνική. Γι’ αυτό το λόγο είναι τόσο σημαντικό να έχουμε ένα υπουργό Άμυνας που να έχει θέσεις και ύφος που ακολουθούν άμεσα τις απαιτήσεις της πατρίδας μας. Ήδη η σύμπραξη του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας όσον αφορά στο EuroAsia Interconnector ενισχύει το πλαίσια της ΑΟΖ, διότι το ηλεκτρικό καλώδιο που θα μεταφέρει το ρεύμα που θα παράγει το φυσικό αέριο θα περάσει αποκλειστικά από τις τρεις ΑΟΖ αυτών των κρατών. Κατά συνέπεια, πρέπει και η Άμυνά μας να είναι σε ετοιμότητα για κάθε πρόκληση που θα δεχθούμε για να μην δυσκολευτεί η υλοποίηση του εντός του 2013. Καθώς τέλειωσε η προμελέτη και είμαστε σε φάση της μελέτης, είναι πολύ καλό σημάδι να έχουμε στο Υπουργείο Άμυνας, έναν υπουργό που γνωρίζει πολύ καλά την περιοχή και που έχει αποδείξει τις ευαισθησίες του, όταν κανένας δεν του είχε ζητήσει τίποτα ακόμα. Σε αυτό το σημείο ειδικά η συνάντηση όλων των κομμάτων της Βουλής των Ελλήνων είναι απαραίτητη. Διότι ένα κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να είναι σοβαρό πρέπει και να έχει μια σοβαρή άμυνα, ειδικά όταν πρέπει να υποστηρίξει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου. Αυτά τα νέα δεδομένα είναι ενσωματωμένα στη σκέψη του νέου Υπουργού, διότι έχει παρακολουθήσει όλες τις λεπτομέρειες του στρατηγικού σχεδιασμού της ελληνικής ΑΟΖ. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι θα τον αφήσουν να παράγει το πρέπον έργο και πάνω σε αυτό το θέμα.
=======================================================================
Ελληνική ΑΟΖ: η «μόδα» της παραίτησης 
Ελληνική ΑΟΖ:
η «μόδα» της παραίτησης
Η πάγια πολιτική της Τουρκίας είναι να εμποδίσει την Ελλάδα να ασκήσει τα δικαιώματά της που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο.
Η πρώτη και κυριότερη πράξη της είναι να τα παγώσει. Αυτό συμβαίνει εδώ και αρκετά χρόνια. Δυστυχώς η κυβέρνηση προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Παραδέχτηκε ότι δεν κάνει άσκηση διεθνών δικαιωμάτων της χώρας (λες και πρόκειται για την προίκα της), όχι μόνο διότι θεωρεί ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, αλλά διότι κάτι τέτοιο θα ενοχλήσει την Τουρκία. Προκειμένου η κυβέρνηση να δικαιολογήσει τη διαφαινόμενη παραίτηση από τμήμα της ελληνικής ΑΟΖ, δήλωσε ότι η ΑΟΖ στην Ελλάδα έχει καταντήσει «μια μόδα» της οποίας δεν πρόκειται να κάνει χρήση.
Προκειμένου η κυβέρνηση να καλύψει την απίστευτη αυτή υποχώρησή της προχωρεί σε δύο ελιγμούς: Ανακοίνωσε τη διεξαγωγή ερευνών στο Ιόνιο, έτσι ώστε να καλυφθεί η ουσιαστική παραίτηση από την ελληνική κυριαρχία στα νότια του Καστελόριζου και πιθανά της Κρήτης. Ο δεύτερος ελιγμός είναι το μέγιστο ψέμα που ειπώθηκε από τα χείλη της, σύμφωνα με το οποίο στη Μεσόγειο η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ έχουν την ίδια έκταση (η μία έχει ακτίνα 12 μίλια, ενώ η άλλη 200). Δεν γνωρίζω καμία απόφαση διεθνούς δικαστηρίου, κανέναν ευπρεπή επιστήμονα που να λέει τέτοιες ανοησίες παρά μόνο την Τουρκία.
Για τη μεν Τουρκία αντιλαμβάνομαι την επιδίωξη της να οδηγήσει την Ελλάδα σε πάγωμα, ακόμα και παραίτηση από τα δικαιώματά της. Να τα παγώσει και αν είναι δυνατόν να την υποχρεώσει ακόμα και σε παραίτηση. Αλλά να υιοθετείται η τουρκική θέση ως ελληνική προκειμένου να «μην επιβαρυνθούν οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες», όπως ειπώθηκε, δεν είναι απλά ένας ελιγμός σε μια διαπραγμάτευση, αλλά η προκαταβολική παράδοση στις απαιτήσεις της άλλης πλευράς που πέτυχε να μην συμπεριληφθεί το Καστελόριζο στις διαπραγματεύσεις.
Η παραίτηση από δικαιώματα και η κατάτμηση του ελλαδικού χώρου σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Τουρκίας είναι στάση φοβισμένου και όχι κυρίαρχου. Διαπραγματευτικά, αυτή η παραίτηση αποτελεί συνέχεια της στάσης που κράτησε η κυβέρνηση στο μνημόνιο. Τότε που οι υπουργοί των Οικονομικών και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δήλωναν δημόσια ότι όποιος έχει χρέη δεν μπορεί να διαπραγματευτεί. Δεν έχω ακόμη καταλάβει, όμως, ως προς την ΑΟΖ ποιο είναι το χρέος μας απέναντι στην Τουρκία. Μήπως ότι θα αποσύρει τις παρανομίες και προκλήσεις της περί γκρίζων ζωνών αν η Ελλάδα παραιτηθεί από τον διεθνή νόμο και τα δικαιώματά της; Αυτό που επίσης δεν έχω υπόψη μου είναι πότε συνεδρίασε το Υπουργικό Συμβούλιο ή το Κοινοβούλιο και αποφάσισε αυτή τη «μοδάτη» παραίτηση.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ
(Συγγραφέας, καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιώς)
'' Ελευθεροτυπία''
15 Μαΐου 2011
================================================= Κυριακή, 16 Ιανουαρίου 2011Τι είναι η ΑΟΖ;
Κατά την UNCLOS (United Nations Convention οn the Law Οf the Sea) στο αρθρο 55 της συμβάσεως, « the EEZ is “more similar to a list and allocation of rights or corresponding duties than to an abstract legal category.”», και στην ΑΟΖ δεν ισχύειΟΥΤΕ η αντίληψη κυριαρχίας που διέπει τα χωρικά υδατα, ΟΥΤΕ η ελεύθερη διακίνηση που ισχύει στις ανοιχτές θάλασσες. Τα πράγματα ειναι πιο πολύπλοκα και χωρίς να είμαι νομικός, αντιλαμβάνομαι οτι μόνον Κράτη που δύνανται να εξασφαλίσουν ασφάλεια ναυσιπλοίας, Ερευνα – Διάσωση και επαρκή επιτήρηση μπορούν να αποβλέπουν σε αποδοχή εκ μέρους της Διεθνούς Κοινότητος της ΑΟΖ που θα καθορίσουν. Προκειμένου για την Μεσόγειο, η κατάσταση περιπλέκεται ετι περισσότερο απο την «στενότητα» της θάλασσας : Δείτε τον παρακάτω χάρτη : (χάρτης 1)
Ειναι φανερό το πρόβλημα απο την «επικάλυψη» (overlapping) μεταξύ των ΑΟΖ 200 ν.μ. των ομόρων Κρατών και η ανάγκη καθορισμού των ΑΟΖ στην βάση της «μέσης γραμμής», σε σχέση με την απόσταση απο την ακτογραμμή των ενδιαφερομένων Κρατών.
Προκύπτει λοιπόν η κάτωθι εικόνα για τις ΑΟΖ των Κρατών της περιοχής μας (εάν τις εφήρμοζαν ολοι) οπου με μπλέ χρώμα εμφανίζεται η Ελληνική ΑΟΖ. (Χάρτης 2)
Ποιά ειναι ομως τα πλεονεκτήματα που θα αποκτούσε η χώρα μας απο τον καθορισμό μιας τέτοιας ΑΟΖ και ποιές οι υποχρεώσεις της αφού κατά το αρθρο 55 της UNCLOS πρόκειται για μια «λίστα» δικαιωμάτων η αντιστοίχως καθηκόντων ;
Ας δούμε πως περιγράφει σύντομα και περιεκτικά τα των ΑΟΖ ο κορυφαίος Τούρκος ειδικός στα RADAR και τους αισθητήρες επιτηρήσεως καθηγητής Levent Sevgi : «Η UNCLOS δίδει στις παραθαλάσσιες χώρες κυριαρχικά δικαιώματα σε θαλάσσια εκταση 200 ν.μ., γνωστή ως ΑΟΖ. Εις ανταπόδοση τα κράτη αυτά υποχρεούνται να παράσχουν Διοίκηση, Αστυνόμευση και Προστασία του Περιβάλλοντος σ’αυτό το νέο σύνορο, κατά πολύ εκτενέστερο των προηγούμενων χωρικών τους υδάτων». Η διαφορετική, «πασαλίδικη» αντίληψη που διέπει τον ορισμό ειναι ορατή και θα δούμε παρακάτω γιατί παραθέσαμε τον «ορισμό» αυτό, του οποίου οι «nuances » ως πρός την UNCLOS εχoυν σημασία που οι γείτονες εχουν πλήρως αντιληφθεί.
Η ιδια η σύμβαση UNCLOS ορίζει στο α.56 οτι το παράκτιο Κράτος εχει δικαιώματα ΜΟΝΟΝ οσον αφορά εις την εκμετάλλευση, εξερεύνηση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πόρων, ζωντανών η μή οργανισμών των υδάτων και του βυθού η του υπεδάφους του, οπως και εις οτι αφορά στην παραγωγή ενέργειας απο τα κύματα, τα ρεύματα η τον ανεμο. Τα ΑΛΛΑ κράτη, εχουν δικαιώματα σε κάθε μή – οικονομική χρήση της ΑΟΖ και κατά το αρθρο 58 απολαμβάνουν των δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται στις ανοικτές θάλασσες σύμφωνα με οσα ορίζει το α. 57 : 1. Ναυσιπλοία 2. ΥΠΕΡΠΤΗΣΗ 3. Τοποθέτηση υποβρυχίων καλωδίων και αγωγών 4. «κάθε αλλη διεθνώς σύννομη χρήση της θαλάσσης σχετιζομένη με τις παραπάνω ελεύθερες χρήσεις»
Το α. 246 ορίζει οτι το παράκτιο κράτος δικαιούται να ρυθμίζει, επιτρέπει και διεξάγει θαλάσσιες επιστημονικές ερευνες στην ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα του.Κανένα αλλο κράτος δεν δικαιούται να διεξαγάγει ερευνες στην ΑΟΖ ανευ της συγκαταθέσεως του παράκτιου κράτους. Το οποίο ομως θα πρέπει «κανονικώς εχόντων των πραγμάτων» να συγκατατίθεται !
Με λίγα λόγια μύλος…
Το α. 253 ορίζει την διακοπή κάθε διεξαγωμένης ερεύνης εάν αντιβαίνει τα συμφωνηθέντα με το παράκτιο κράτος η εάν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις αυτού δεν γίνονται σεβαστά… Πείτε το στους Τούρκους αλλά ευγενικά μή θυμώσουν και ταραχθεί ο Συνασπισμός και οι οικολόγοι !
Ασφαλώς υπάρχει περιθώριο πολλαπλών αναγνώσεων και ερμηνειών της συμβάσεως, η εφαρμογή της οποίας εξαρτάται τελικώς (κατά την αντίληψη του γράφοντος) απο τοπικούς και διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων και προβολής ισχύος των ενδιαφερομένων. Αποτελεί πεποίθηση του γράφοντος οτι η Τουρκία ειναι ενα σοβαρό Κράτος με οτι αυτό σημαίνει : Οργανωμένη, συντεταγμένη δύναμη επιβολής των Εθνικών συμφερόντων με μοχλούς την Αμυνα, την Διπλωματία και την Εσωτερική Ασφάλεια.
Υπό το πρίσμα λοιπόν αυτό θα πρέπει να εξετάζωμε τον υπερεξοπλισμό και την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο, την συνολική της αναθεωρητική στάση ως πρός τις διεθνείς συνθήκες που κατοχυρώνουν εν τοις πράγμασι την Ελληνική ΑΟΖ.
Η γεωγραφία είναι αμείλικτη για την Τουρκία, δείτε χαρακτηριστικά την «εκταση» της τουρκικής ΑΟΖ στον χάρτη 3 : (με ερυθρό χρώμα η Τουρκία, με μπλέ η ΑΟΖ της)
Ειδικώς στην περιοχή της Μεγίστης (Καστελλορίζου) οι Τούρκοι δεν μπορούν με τίποτε να «χωνέψουν» την σφήνα ελληνικής ΑΟΖ που μαζί με την Κυπριακή περιορίζει την δική τους ΕΚΕΙ ακριβώς που εχουν επισημανθεί τα πετρελαιοφόρα κοιτάσματα. Οπως επίσης στις περιοχές «Μπάμπουρα» και βραχονησίδος Λαδόξερα (ανατολικά της Θάσου, νότια της Αλεξανδρουπόλεως) οπου το πετρέλαιο κυριολεκτικά «αναβλύζει» εξ’ού και το εύγλωττο ονομα της βραχονησίδος.
Παρά την δουλοπρεπή ελληνική φιλοαραβική στάση δεκαετιών (αποδεχόμενοι το αριστερο – λαικοδεξιό ιδεολόγημα Ισραήλ – ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – φονιάδες των λαών , Μοσσάντ, CIA και λοιποί δαίμονες) η Αίγυπτος οχι μόνον δεν συναινεί στην οριοθέτηση της ΑΟΖ αλλά συμπράττει με την αναδυόμενη τοπική νεο – οθωμανική υπερδύναμη – Τουρκία σε αεροναυτικές ασκήσεις αμφισβητήσεως του FIR Αθηνών και στην ουσία της Ελληνικής ΑΟΖ και βεβαίως ούτε λόγος για την Κυπριακή που χωρίς Ναυτικό και Αεροπορία και με φούμαρα περί «Ενιαίου Αμυντικού Χώρου» (ούτε η ασκηση Τοξότης δεν γίνεται πιά και οι S -300 PMU1 …αναπαύονται στην Κρήτη, ούτε εκπαιδευτική βολή δεν τολμούμε …) ΔΕΝ υφίσταται στην πράξη.
Εμείς θυμόμαστε το θέμα μόλις οι Τούρκοι το παρακάνουν οπως με την προχθεσινή διείσδυση μαχητικών στο πεδίο βολής Ανδρου, βλ. στον χάρτη LGD68 η συνεχίσουν το διεθνές παίγνιο με τις ΝΟΤΑΜ και μετά … Ντόρα, «Πανεπιστημιακό ασυλο» και γρίπη… Ειρήσθω εν παρόδω οτι το LGD 68 ευρίσκεται επί του 25ου μεσημβρινού, εκεί δηλαδή που διεκδικούν αρμοδιότητα Ερεύνης – Διασώσεως οι Τούρκοι, διχοτομώντας το Αιγαίο.
Το ζήτημα της ΑΟΖ εμπλέκεται αμεσα με τα ενεργειακά και με τις νεο – οθωμανικές φιλοδοξίες της Τουρκίας, που εχουσα πλήρη αντίληψη των απαιτήσεων εχει φροντίσει και φροντίζει για το αμυντικό σκέλος προβολής ισχύος καθώς και για το διπλωματικό που στην παρούσα φάση συνίσταται στην δημιουργία τετελεσμένων και την αμφισβήτηση του status quo.
Για τους παραπάνω λόγους η ενταση και η προκλητικότητα θα βαίνουν αυξανόμενες και ΔΕΝ θα επηρεάζονται απο διάφορα γεγονότα οπως σύνοδοι κορυφής της ΕΕ, «μέτρα εμπιστοσύνης», «πάγωμα κεφαλαίων» και αλλες παρλαπίπες αφού το ζητούμενο είναι κατά πολύ πιο απτό : ”lebensraum” ! Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω την σημασία τους οι καθημερινές «αναχαιτίσεις», στην ουσία αναγνωρίσεις και καταγραφές αριθμού νηολογίου για τα διαβήματα του ΥΠΕΞ δεν πρόκειται να πτοήσουν τους Τούρκους που χρησιμοποιούν την πολεμική τους ισχύ, εν προκειμένω τα αεροσκάφη και τα πλοία τους για την «διόρθωση» αυτού που θεωρούν ως ιστορική και γεωγραφική αδικία.
Η Τουρκία – ως σοβαρό Κράτος – εχει «χτίσει» μια σοβαρή υποδομή προβολής ναυτικής και αεροπορικής ισχύος με τις προοπτικές που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ισχυρή Ακτοφυλακή και στόλο αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας, ολοκληρωμένη ναυτική επιτήρηση (“UZUN UFUK”), πυκνό δίκτυο Ερεύνης – Διασώσεως, παραγγελία Stealth F – 35 (JSF), πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων με εμβέλεια (πρός το παρόν) 300 χλμ… Απο την αλλη για αντιπερισπασμό «πιέζει» και στον Εβρο μέσω της μειονότητος αλλά και πιο χειροπιαστά : Συγκρότηση ισχυρότατης δυνάμεως γεφυροφόρων αρμάτων, αντικατάσταση ολων των αυτοκινούμενων πυροβόλων με σύγχρονα και σοβαρή υποδομή ανεπάνδρωτων αεροσκαφών για στοχοποίηση. Εμείς ; Με παλινωδίες και «τσαλίμια» για τα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, τις φρεγάτες αντιαεροπορικού πολέμου περιοχής και τα παιχνίδια των αντιπροσώπων που θέλουν να μας πωλήσουν F – 16 για μαχητικά «τετάρτης γενεάς» , αναθέσεις της επιτηρήσεως του θαλάσσιου χώρου στην FRONTEX κ.α. ευτράπελα για μια χώρα με ΑΟΖ του μεγέθους της δικής μας (ΑΟΖ μεγαλύτερη σε εκταση απο το ηπειρωτικό τμήμα της χώρας) είναι απολύτως βέβαιο οτι δεν μπορούμε να αντισταθμίσωμε την πίεση που ασκεί και θα ασκήσει η γείτων. Η ΑΟΖ (και τα οικονομικά ωφέλη της) δεν επιβάλλονται με πολιτική «τι τα θέλωμε τα οπλα, τα κανόνια τα σπαθιά…» οταν αυτή η ΑΟΖ εποφθαλμιάται απο ενα επίβουλο, μογγολικής προελεύσεως εθνος που ανέκαθεν λοξοκοίταζε πρός Δυσμάς, ενίοτε και ως την Βιέννη !Ειδάλλως να δεχθούμε οτι δεν μας παίρνει, να δεχθούμε συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, δορυφοροποίηση της χώρας στο αρμα της τοπικής υπερδυνάμεως Τουρκίας, να φύγει και ο καυμός των αριστερών για τις αμυντικές δαπάνες, να γίνωμε σαν τους Κύπριους : Dolce vita υπο τα Καυδιανά δίκρανα… Και τότε οι Τούρκοι θα εχουν πετύχει αυτό που συνιστά ο Σούν Τζού : Η καλύτερη στρατηγική ειναι εκείνη που επιτυγχάνει τους στόχους της χωρίς πόλεμο …
ΠΗΓΗ: Antinews.gr
Ετικέτες ΑΟΖ, ΔΙΚΑΙΟ ΘΑΛΑΣΣΗΣ  |
1