Θεόδωρος Κ. Καρυώτης: Το Αιγαίο Πέλαγος και ο ρόλος της ΑΟΖ
Νοεμβρίου 27, 2011 — Λουκάς Δ. Συμπεράς
Ενα από τα πιο σημαντικά έργα της Διάσκεψης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1973-1982) ήταν η δημιουργία και κωδικοποίηση του θεσμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Ετσι δόθηκε ένα τέλος στη χαώδη κατάσταση που επικρατούσε μέχρι τότε στο Διεθνές Δίκαιο Αλιείας.
Ενα από τα πιο σημαντικά έργα της Διάσκεψης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1973-1982) ήταν η δημιουργία και κωδικοποίηση του θεσμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Ετσι δόθηκε ένα τέλος στη χαώδη κατάσταση που επικρατούσε μέχρι τότε στο Διεθνές Δίκαιο Αλιείας. Για πάνω από τριάντα χρόνια τώρα η Ελλάδα επιμένει μονότονα ότι η μοναδική της διαφορά με την Τουρκία είναι νομικής φύσης και αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Αλλά πάνω από 25 χρόνια τώρα η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει υπερκερασθεί απ’ αυτήν της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Οι Τούρκοι βέβαια τρίβουν τα χέρια τους που ακούν για τόσα χρόνια τις ελληνικές κυβερνήσεις και όλα τα πολιτικά κόμματα να μιλάνε μόνο για την υφαλοκρηπίδα, χωρίς να αναφέρονται στην ΑΟΖ.
Ο λόγος βέβαια της μεγάλης χαράς των Τούρκων είναι ότι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει πολλά να κερδίσει μετά την οριοθέτηση μιας ΑΟΖ στο Αιγαίο.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν πριν από λίγο καιρό, όταν η Κύπρος αποφάσισε, πολύ σωστά, να συνάψει μια συμφωνία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ για την οριοθέτηση της ΑΟΖ των τριών κρατών και μετά να αρχίσει έρευνες για πετρέλαια στην κυπριακή ΑΟΖ. Επομένως, σύντομα, η Ελλάδα θα πρέπει να προβεί στην ίδια ενέργεια που έκαναν οι ΗΠΑ, η Ρωσία και οι περισσότερες χώρες της ΕΕ, δηλαδή να διακηρύξει την κυριαρχία της σε μια ΑΟΖ, με βάση το εθιμικό δίκαιο της θάλασσας, όπως αυτό εκφράζεται στη Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας. Φυσικά μια τέτοια ΑΟΖ δεν θα διαθέτει μόνο η ηπειρωτική χώρα, αλλά και όλα τα ελληνικά νησιά. Το κλειδί σε αυτή την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, που είναι ένα νησί που κατοικείται και δεν μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει ότι διαθέτει ΑΟΖ.
Δηλαδή τι εννοούσε ο πρόεδρος Σαρκοζί όταν έλεγε πρόσφατα “Θέλουμε μια ενωμένη Ευρώπη. Η Ευρώπη πρέπει να έχει σύνορα. Διότι μια Ευρώπη χωρίς σύνορα θα είναι μια Ευρώπη χωρίς θέληση, χωρίς ταυτότητα, χωρίς αξίες. Και αν η Ευρώπη δεν υπερασπίζεται τις αξίες της, τότε ποιος θα το κάνει γι’ αυτήν;”.
Θεόδωρος Κ. Καρυώτης
*Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστημιακό Σύστημα του Μέριλαντ, ΗΠΑ.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63566864
==================================================================
Μιχάλης Ιγνατίου: Συμμαχίες και συμφέροντα
Νοεμβρίου 27, 2011 — Λουκάς Δ. Συμπεράς
Ο υφυπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, Ντάνι Αγιαλόν, είναι το “αγαπημένο παιδί” του αμερικανικού πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου. Υπηρέτησε στην Ουάσιγκτον και είχε την ευκαιρία να αναπτύξει στενές σχέσεις με τους “εγκεφάλους” της αμερικανικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Είχε και την ευθύνη για τον συντονισμό του “εβραϊκού λόμπι”, άρα και των σχέσεων με τους Τουρκο-αμερικανούς.
Εχει, λοιπόν, ιδιαίτερη σημασία η δήλωσή του ότι το Ισραήλ θα προστατεύσει τις κυπριακές γεωτρήσεις εάν απειληθούν. Οι πάντες γνωρίζουν ότι οι απειλές προέρχονται μόνο από την Τουρκία, η ηγεσία της οποίας κυριαρχείται από φασιστικό ηγεμονισμό. Γι’ αυτό είναι επικίνδυνη.
Το Ισραήλ προστατεύει τα συμφέροντά του και το αποδεικνύει από την ίδρυση του εβραϊκού κράτους. Στηρίχθηκε στην υποστήριξη των Αμερικανών όταν όλη η ανθρωπότητα ήταν εναντίον του, και κατάφερε εκβιαστικά να ταυτίσουν οι Αμερικανοί τα συμφέροντά τους με τα δικά του. Εκμεταλλευόμενο τη δική του ΑΟΖ με την Κύπρο προσπάθησε να “βάλει στο παιχνίδι” και την Ελλάδα, χωρίς επιτυχία. Μετά την πρόταση που μετέφερε ο κ. Αγιαλόν προς την Αθήνα την περασμένη εβδομάδα, για να γίνει η χώρα μας ενεργειακός κόμβος, θα αναγκαστούν οι κυβερνώντες να “χορέψουν” μαζί με το Τελ Αβίβ και τη Λευκωσία.
Η οικονομική κρίση άλλαξε σχεδιασμούς, προγραμματισμούς και συμμαχίες. Είναι λογικό πολλοί να νιώθουμε άβολα με τα γεγονότα που ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μας. Το να ήταν κανείς φιλοπαλαιστίνιος και αντιισραηλινός ήταν “πρέπει”. Η κατοχή, η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι καταστροφές των παλαιστινιακών οικισμών και των προσφυγικών καταυλισμών δικαιολογημένα μας συγκλόνιζαν. Οι Παλαιστίνιοι πια στράφηκαν προς την Τουρκία, που πάντα τους έδειχνε την πλάτη, και ο πρόεδρός τους ισχυρίστηκε στον ΟΗΕ και ενώπιον του Προέδρου της Κύπρου ότι μόνο η Παλαιστίνη είναι κατεχόμενη πατρίδα. Είναι δικαίωμά τους να αποφασίζουν για την τύχη τους. Αρα είναι δικαίωμα και του κ. Χριστόφια να συμμαχεί με οποιονδήποτε για να προστατεύσει τα συμφέροντα της Κύπρου, που απειλούνται αποδεδειγμένα από την Τουρκία.
Το Ισραήλ πρότεινε στην ελληνική κυβέρνηση συνεργασία για την έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην περιοχή της Κρήτης. Οπως επιβεβαίωσα, οι συζητήσεις είχαν ξεκινήσει με τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Πρέπει να συνεχιστούν χωρίς καθυστέρηση…
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=24762&subid=2&pubid=63566866
================================================================
Νίκος Λυγερός: Δίκαιο της θάλασσας και ΑΟΖ
Νοεμβρίου 28, 2011 — Λουκάς Δ. Συμπεράς
Κοιτάζουμε τη θάλασσα και δεν βλέπουμε το μέλλον μας. Έχουμε το απέραντο γαλάζιο κι αναρωτιόμαστε ακόμα τι πρέπει να κάνουμε. Η ΑΟΖ δεν είναι θεωρία αλλά εφαρμογή και οι επιπτώσεις της είναι απόλυτα πρακτικές. Η Μεσόγειος δεν είναι μια κλειστή θάλασσα και καμιά δικαιολογία από την πλευρά της Τουρκίας δεν στέκει. Θέλει δεν θέλει τα παράκτια κράτη απέκτησαν ένα ισχυρό πλεονέκτημα που ενισχύει τη γεωπολιτική τους.
Όποιες και να είναι οι τοπικές κινήσεις με τα κατεχόμενα η όχι, τίποτα δεν αλλάζει. Αρκεί εμείς να είμαστε σταθεροί στις αποφάσεις μας και αποτελεσματικοί στις υλοποιήσεις τους. Η Κύπρος έδειξε και δείχνει το δρόμο. Ακόμα και με τις αδυναμίες της μπόρεσε και μπορεί ν’ αντισταθεί στην τουρκική προπαγάνδα. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει μόνο να την ακολουθήσουμε σε αυτήν την πορεία αλλά και να την ενισχύσουμε με τη δική μας ΑΟΖ μέσα σ’ ένα πλαίσιο καθαρά ευρωπαϊκό. Το παίγνιο έχει αλλάξει.
Δεν είναι πια διπολικό και η ανάλυση της θεωρίας αποφάσεων δεν επαρκεί. Μόνο η θεωρία παιγνίων μπορεί ν’ αποτελέσει το υπόβαθρο των διακρατικών διαπραγματεύσεων. Απλώς στρατηγικά, θα ήταν πιο σταθερές οι κινήσεις με τη θέσπιση της ΑΟΖ για να ενταχθούμε στο πλαίσιο της υλοποίησης της Συμφωνίας του Δίκαιου της θάλασσας. Διότι με αυτόν τον τρόπο ενεργοποιούμε όλη τη σκακιέρα και αποφεύγουμε τις τοπικές κινήσεις που εγκλωβίζουν τη γεωστρατηγική μας. Η ΑΟΖ δεν αφορά μόνο και μόνο το Αιγαίο. Γι’ αυτό και είναι τοποστρατηγικό λάθος να επικεντρωνόμαστε αποκλειστικά σε αυτό το πεδίο. Το πλαίσιο δεν είναι μόνο μεγαλύτερο αλλά και ευρωπαϊκό. Οι τοποθεσίες των νησιών μας είναι ισχυρές και δεν είναι τυχαίο που τόσα νησιά μας έχουν κάστρα εδώ και αιώνες. Δεν πρέπει να πιστεύουμε και να ακούμε αυτούς που έχουν ξεχάσει την ιστορία μας. Αλλιώς θα θεωρούμε ότι όλα τα νησιά μας είναι χαμένα.
Και η καταστροφή τους είναι θέμα χρόνου. Αντιθέτως ο χρόνος το έχει αποδείξει είναι μαζί μας. Μπορεί να νιώθουμε ανασφάλεια λόγο της τοποθεσίας μας, το αστείο της υπόθεσης όμως, είναι ότι κρατά εδώ και αιώνες. Είμαστε ένας λαός του χρόνου. Κι αν δεν βιαζόμαστε είναι ότι έχουμε διάρκεια. Όποιοι και να είναι οι εχθροί μας, όσο και να είναι ισχυροί, ήρθαν και έφυγαν ενώ εμείς όσο και αδύναμοι να λέμε ότι είμαστε, παραμείναμε εδώ στη πατρίδα μας σ’ αυτό το κομμάτι γης καρφωμένο μέσα στο απέραντο γαλάζιο. Εδώ γεννηθήκαμε κι εδώ πεθαίνουμε διότι είμαστε ένα με τη γη μας. Θραύσματα χρόνου που δημιουργούν ψηφιδωτό. Όλη η ιστορία μας είναι ένας ολισμός. Μικρές μονάδες που ζουν και πεθαίνουν μαζί. Σαλαμίνα, Μαραθώνα ή Θερμοπύλες, δεν έχει σημασία είμαστε ικανοί για όλα ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές διότι ξέρουμε ν’ αντέχουμε. Οι πιέσεις δεν πρέπει να μας φοβίζουν όπως δεν μας κατάστρεψαν και οι καταπιέσεις. Μπορεί να είμαστε τομάρια, και να πουλάμε μούρη γιατί είμαστε τσακάλια. Μπορεί να μην υπακούμε αλλά ο λόγος είναι απλός δεν σκύβουμε εύκολα το κεφάλι. Ο αυχένας μας είναι σκληρός. Λυγίζει μόνο όταν σπάσει.
Κι αν είμαστε κλέφτες είναι μόνο και μόνο γιατί δεν πιστεύουμε ούτε στο κράτος ούτε στη βία αλλά στον Προμηθέα. Και ως κλέφτες αντισταθήκαμε στην τουρκοκρατία. Δεν ντρεπόμαστε για το παρελθόν μας διότι είμαστε κομμάτια της μνήμης μέλλοντος. Για όλους αυτούς τους λόγους δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε τους εχθρούς μας να μας πάρουν το απέραντο γαλάζιο διότι αυτό το χρώμα μας έδωσαν στην αρχή.
“100 δις μπορεί να δώσουν τα κοιτάσματα της Κρήτης”
Νοεμβρίου 28, 2011 — Λουκάς Δ. Συμπεράς
100 δισεκατομμύρια μπορεί να δώσει η Κρήτη. Το Ιόνιο μπορεί να δώσει “ψίχουλα” μπροστά στον πλούτο που κρύβει η μεγαλόνησος. Με τα λόγια αυτά ο ομότιμος καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης και σύμβουλος της καναδικής κυβέρνησης Αντώνης Φώσκολος, προσπάθησε να “ξυπνήσει” το κράτος για να ξεκινήσει άμεσα τις έρευνες που όπως δήλωσε κάνουν εδώ και χρόνια οι ξένοι στην περιοχή.
“Σε τέσσερα χρόνια από σήμερα εγγυώμαι ότι μπορεί να επιστρέψει το χαμόγελο στον Έλληνα, αν άμεσα προωθηθούν οι έρευνες. Κοιτάζουμε τα ψίχουλα του Ιονίου και όχι το “μπον φιλέ” της Κρήτης. Σας μεταφέρω στοιχεία που έχουν προκύψει από έρευνες Νορβηγών, Γάλλων και Αμερικανών, οι οποίοι επί χρόνια ερευνούσαν την Κρήτη και το Λιβυκό χωρίς να γνωρίζουν τίποτα οι ελληνικές κυβερνήσεις”, τόνισε ο κ. Φώσκολος μιλώντας στους εκπροσώπους της περιφέρειας και βουλευτές.
Τρεις φορές μεγαλύτερα από τα κοιτάσματα στη Νορβηγία είναι αυτά της Κρήτης σύμφωνα με τον καθηγητή, ενώ 60 υποθαλάσσια ηφαίστεια έχουν εντοπιστεί και αποτυπωθεί σε ελληνικά νερά, τη στιγμή που η Κύπρος «έβγαλε» 3 τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου με 4 ηφαίστεια και η Αίγυπτος 8 τρισ. κυβικά μέτρα με 8 ηφαίστεια.
Νίκος Λυγερός: Δίκαιο της θάλασσας και ΑΟΖ
Νοεμβρίου 28, 2011 — Λουκάς Δ. Συμπεράς
Κοιτάζουμε τη θάλασσα και δεν βλέπουμε το μέλλον μας. Έχουμε το απέραντο γαλάζιο κι αναρωτιόμαστε ακόμα τι πρέπει να κάνουμε. Η ΑΟΖ δεν είναι θεωρία αλλά εφαρμογή και οι επιπτώσεις της είναι απόλυτα πρακτικές. Η Μεσόγειος δεν είναι μια κλειστή θάλασσα και καμιά δικαιολογία από την πλευρά της Τουρκίας δεν στέκει. Θέλει δεν θέλει τα παράκτια κράτη απέκτησαν ένα ισχυρό πλεονέκτημα που ενισχύει τη γεωπολιτική τους.
Όποιες και να είναι οι τοπικές κινήσεις με τα κατεχόμενα η όχι, τίποτα δεν αλλάζει. Αρκεί εμείς να είμαστε σταθεροί στις αποφάσεις μας και αποτελεσματικοί στις υλοποιήσεις τους. Η Κύπρος έδειξε και δείχνει το δρόμο. Ακόμα και με τις αδυναμίες της μπόρεσε και μπορεί ν’ αντισταθεί στην τουρκική προπαγάνδα. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει μόνο να την ακολουθήσουμε σε αυτήν την πορεία αλλά και να την ενισχύσουμε με τη δική μας ΑΟΖ μέσα σ’ ένα πλαίσιο καθαρά ευρωπαϊκό. Το παίγνιο έχει αλλάξει.
Δεν είναι πια διπολικό και η ανάλυση της θεωρίας αποφάσεων δεν επαρκεί. Μόνο η θεωρία παιγνίων μπορεί ν’ αποτελέσει το υπόβαθρο των διακρατικών διαπραγματεύσεων. Απλώς στρατηγικά, θα ήταν πιο σταθερές οι κινήσεις με τη θέσπιση της ΑΟΖ για να ενταχθούμε στο πλαίσιο της υλοποίησης της Συμφωνίας του Δίκαιου της θάλασσας. Διότι με αυτόν τον τρόπο ενεργοποιούμε όλη τη σκακιέρα και αποφεύγουμε τις τοπικές κινήσεις που εγκλωβίζουν τη γεωστρατηγική μας. Η ΑΟΖ δεν αφορά μόνο και μόνο το Αιγαίο. Γι’ αυτό και είναι τοποστρατηγικό λάθος να επικεντρωνόμαστε αποκλειστικά σε αυτό το πεδίο. Το πλαίσιο δεν είναι μόνο μεγαλύτερο αλλά και ευρωπαϊκό. Οι τοποθεσίες των νησιών μας είναι ισχυρές και δεν είναι τυχαίο που τόσα νησιά μας έχουν κάστρα εδώ και αιώνες. Δεν πρέπει να πιστεύουμε και να ακούμε αυτούς που έχουν ξεχάσει την ιστορία μας. Αλλιώς θα θεωρούμε ότι όλα τα νησιά μας είναι χαμένα.
Και η καταστροφή τους είναι θέμα χρόνου. Αντιθέτως ο χρόνος το έχει αποδείξει είναι μαζί μας. Μπορεί να νιώθουμε ανασφάλεια λόγο της τοποθεσίας μας, το αστείο της υπόθεσης όμως, είναι ότι κρατά εδώ και αιώνες. Είμαστε ένας λαός του χρόνου. Κι αν δεν βιαζόμαστε είναι ότι έχουμε διάρκεια. Όποιοι και να είναι οι εχθροί μας, όσο και να είναι ισχυροί, ήρθαν και έφυγαν ενώ εμείς όσο και αδύναμοι να λέμε ότι είμαστε, παραμείναμε εδώ στη πατρίδα μας σ’ αυτό το κομμάτι γης καρφωμένο μέσα στο απέραντο γαλάζιο. Εδώ γεννηθήκαμε κι εδώ πεθαίνουμε διότι είμαστε ένα με τη γη μας. Θραύσματα χρόνου που δημιουργούν ψηφιδωτό. Όλη η ιστορία μας είναι ένας ολισμός. Μικρές μονάδες που ζουν και πεθαίνουν μαζί. Σαλαμίνα, Μαραθώνα ή Θερμοπύλες, δεν έχει σημασία είμαστε ικανοί για όλα ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές διότι ξέρουμε ν’ αντέχουμε. Οι πιέσεις δεν πρέπει να μας φοβίζουν όπως δεν μας κατάστρεψαν και οι καταπιέσεις. Μπορεί να είμαστε τομάρια, και να πουλάμε μούρη γιατί είμαστε τσακάλια. Μπορεί να μην υπακούμε αλλά ο λόγος είναι απλός δεν σκύβουμε εύκολα το κεφάλι. Ο αυχένας μας είναι σκληρός. Λυγίζει μόνο όταν σπάσει.
Κι αν είμαστε κλέφτες είναι μόνο και μόνο γιατί δεν πιστεύουμε ούτε στο κράτος ούτε στη βία αλλά στον Προμηθέα. Και ως κλέφτες αντισταθήκαμε στην τουρκοκρατία. Δεν ντρεπόμαστε για το παρελθόν μας διότι είμαστε κομμάτια της μνήμης μέλλοντος. Για όλους αυτούς τους λόγους δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε τους εχθρούς μας να μας πάρουν το απέραντο γαλάζιο διότι αυτό το χρώμα μας έδωσαν στην αρχή.
